W 2012 roku została uchwalona Ustawa o podatku od towarów i usług (VAT), a jej niektóre przepisy wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 roku. Podstawowa zmiana polega na przeniesieniu zapisów dotyczących faktury i jej wystawiania z rozporządzenia fakturowego do ustawy. Poprawiono przede wszystkim zapisy określające czym dokładnie jest dokument FAKTURA VAT, jakie dane powinna zawierać oraz jakie obowiązują terminy jej wystawiania. Dokładnie faktura VAT została zdefiniowana w art. 2 pkt 31 i 32 ustawy o VAT. Dodane dwa punkty maja brzmienie:
- 31) fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie;
- 32) fakturze elektronicznej – rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym;
Ponadto ustawodawca w ustawie zawarł pełen spis danych, jakie powinna zawierać prawidłowa FAKTURA VAT. Mówi o tym art. 106e ust. 1, w którym możemy przeczytać: „(…) Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia;2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem (…)”. Kolejny punkt ustawy dokładnie określa czego faktura nie może zawierać, oraz to, co zawierać może, ale nie musi. Zapisy przytaczanych artykułów są o tyle ważne, że jednoznacznie określa co fakturą jest, a co nie jest. Może się okazać, że podatnik wystawi kontrahentowi fakturę pro-formę, a kontrahent zgodnie z przepisami uzna ją za zwykłą fakturę VAT umożliwiająca odliczenie naliczanego podatku. Przed wejściem w życie nowelizacji (obecnie) powszechnie faktura VAT proforma uznawana jest za tzw ofertę handlową.
Po przeniesieniu zasad fakturowania na grunt ustawy zmieni się zdecydowanie ranga prawna regulująca tę sferę działalności firmy. Tak więc warto zwrócić szczególną uwagę na to, jakie dane są zawarte na wystawianych przez nas proformach, które wydajemy swoim kontrahentom. Może się bowiem okazać, że dokument ten posiada wszystkie niezbędne elementy, by uznać go za w pełni wartościową FAKTURĘ VAT, ze wszystkimi tego konsekwencjami pozytywnymi i negatywnymi.
Jeśli posiadasz swoją działalność gospodarczą, a sprawy księgowości są dla Ciebie zbyt skomplikowane, zapraszamy do naszego BIURA RACHUNKOWEGO. Poprowadzimy Twoją księgowość na najwyższym poziomie, a Ty skupisz się na zarabianiu pieniędzy.